Την Δευτέρα 29/05 ακόμη ενά εργατικό ατύχημα συνέβη στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Ένας εργάτης δολοφονημένος και δύο τραυματισμένοι. Τέσσερις μέρες αργότερα, ένας οικοδόμος 37 χρονών σκοτώθηκε στη Σαντορίνη εν ώρα εργασίας, όταν υποχώρησε το κιγκλίδωμα του εξώστη στο οποίο στηριζόταν. Λίγες μέρες πριν στη Θεσσαλονίκη μια εργαζόμενη στην Καθαριότητα του Δήμου Καλαμαριάς και ένας εργαζόμενος επίσης στην Καθαριότητα του δήμου ωραιοκάστρουτραυματίστηκαν από πτώση από απορριμματοφόρο και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.
Τα συγκεκριμένα περιστατικά δεν αποτελούνεξαιρέσεις. Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στη μακρά λίστα των εργατικών δυστυχημάτων, των θανάτων που έχουν καταγραφεί εν μέσω πανδημίας, στις όλο και συχνότερες γυναικοκτονίες και στις δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα. Το κράτος γνωστοποιεί για χιλιοστή φορά πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία αν είσαι φτωχός εργάτης, πρόσφυγας ή μέλος κάποιας μειονότητας. Οι ζωές των καταπιεσμένων θυσιάζονται στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η οποία για να συνεχίσει απρόσκοπτα τον κύκλο εκμετάλλευσης χρειάζεται την κρατική τρομοκρατία.
Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων σε βάρος των εργαζομένων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που επιδεινώνονται και υποβαθμίζονται συνεχώς και, η απαξίωση και η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας σε συνδυασμό με την αδιαφορία κράτους και αφεντικών για την τήρηση των μέτρων προστασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας περιγράφουν την σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τις νέες συνθήκες που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στην φτωχοποίηση και την εξαθλίωση των ζωών μας.
Για να υπερασπίσουμε τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση όλων των εργαζόμενων, όλων των καταπιεσμένων. Ο αγώνας ενάντια στα εργοδοτικά εγκλήματα και δολοφονίες πρέπει να είναι διαρκής και συνδεδεμένος με τη συνεχή μάχη ενάντια στην ανεργία, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Με σωματεία βάσης, οριζόντια και αντι-ιεραρχικά σχήματα και από τα κάτω συνελεύσεις γειτονιών, μαζί με φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους, να δώσουμε τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη, υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα, παίρνουμε την ζωή μας στα χέρια μας.
Ελευθεριακή συνέλευση για την ταξική οργάνωση στην βάση