Σχετικά με το νομοσχέδιο για τη ψυχική υγεία

Το εν λόγω νομοσχέδιο κατατίθεται σε διαβούλευση στις αρχές του έτους, ενώ παράλληλα κατατίθενται προς ψήφιση δύο ακόμα νομοσχέδια που αφορούν την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την αλλαγή του ποινικού κώδικά. Η ψήφιση του εν τέλει αναβάλλεται και κατατίθεται ξανά σε διαβούλευση το προηγούμενο χρονικό διάστημα.

Από την πρώτη στιγμή δομές και εργαζόμενοι αντιτίθενται σε αυτό, προειδοποιούν για τους κινδύνους που φέρει η εφαρμογή του τόσο στους ωφελούμενους των υπηρεσιών όσο και στις εργασιακές συνθήκες, κάνουν λόγο για την προσπάθεια του κράτους να πραγματοποιήσει ιδεολογική μετατόπιση της αντίληψης της –εν προκειμένω ψυχικής ή και ευρύτερα- υγείας από «κοινωνικό αγαθό» σε εμπόρευμα, θέτοντας απροκάλυπτα ταξικούς φραγμούς και αποποιούμενο την ευθύνη του να παράσχει κοινωνική πρόνοια.

Ενώ η διάλυση της δημόσιας υγείας μέσω της υποστελέχωσης, της κατάργησης, του κλεισίματος δομών και της εξουθένωσης του προσωπικού είναι ένα έργο που συντελείται την τελευταία δεκαετία με πρόσχημα την οικονομική κρίση, παράλληλα ανελλιπώς προωθείται η χρηματοδότηση από κρατικά κονδύλια ιδιωτικών υπηρεσιών, οι οποίες έρχονται να καλύψουν με αμφιβόλου ποιότητας παροχές τις ελλείψεις που σκοπίμως δημιουργούνται στον δημόσιο τομέα. Το προς ψήφιση νομοσχέδιο -πλέον και κατά το γράμμα του νόμου- έρχεται να εμπλέξει τις ιδιωτικές κλινικές ακόμα και στις ακούσιες νοσηλείες, αιτιολογώντας την κατεύθυνση αυτή βάσει της πληρότητας των υπαρχουσών δημόσιων κλινικών οξέων κρίσεων. Η κυβέρνηση, κάνοντας κριτική στην ποιότητα των δημόσιων κλινικών, τις οποίες φρόντισε και η ίδια όπως και η προηγούμενες κυβερνήσεις να υποβαθμίσει, προτείνει οι εκάστοτε νοσηλευόμενοι και οι οικογένειές τους να γίνονται έρμαια ιδιωτικών συμφωνητικών με τους κλινικάρχες με μόνο και κύριο σκοπό το κέρδος αυτών, παρακάμπτοντας ουσιαστικά όλες τις νομικά κατοχυρωμένες δικλείδες ασφαλείας και ελέγχου των νοσηλειών. Στα άβατα των ιδιωτικών κλινικών -που θα «λύσουν» το πρόβλημα του δημοσίου- καταγγέλλονται απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης με δωμάτια απομόνωσης των νοσηλευομένων στα υπόγεια αυτών, με θανάτους λόγω «αμέλειας» κατά τις παρατεταμένες μηχανικές καθηλώσεις χωρίς επίβλεψη, με την υπέρ- συνταγογράφηση ακόμα και σε ανήλικο πληθυσμό, με τις παράνομες εφόρου ζωής νοσηλείες.

Οι δε εργαζόμενοι των εκάστοτε ιδιωτικών υπηρεσιών, επίσης έρμαια των διαχειριστών του κόστους και του κέρδους δεν έχουν κανένα περιθώριο παρέμβασης στους χώρους εργασίας τους, δεδομένου ότι η τρομοκράτηση και εν συνεχεία η απόλυση γίνονται μονόδρομος, καθώς ανάμεσα στον εργαζόμενο και το αφεντικό δεν θα παρεμβάλλεται κανένας ελεγκτικός θεσμός ούτε κοινωνική «επίβλεψη» μέσω της δημοσιοποίησης των συνθηκών. Η παραπάνω εργασιακή σχέση επιχειρείται πλέον να εγκαθιδρυθεί και στον δημόσιο τομέα. Πρόσφατά επιχειρήθηκε η απόλυση εργαζομένης από το ΨΝΘ λόγω συνδικαλιστικής δράσης, η οποία απετράπη λόγω της άμεσης κινητοποίησης του σωματείου, ανοίγοντας ουσιαστικά τις συνθήκες επισφάλειας και ιδεολογικού ελέγχου του προσωπικού ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες.

Το νομοσχέδιο παράλληλα προβλέπει την «ενοποίηση όλων των θεσμών ψυχικής υγείας και απεξάρτηση στο [Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (Ε.Δ.Υ.Ψ.Υ.), Εθνικός Οργανισμός Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (Ε.Ο.Π.Α.Ε.). Η «ενοποίηση» αυτή δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από την θεσμοποίηση του κυβερνητικού ελέγχου σε όλες τις υπάρχουσες δομές, καθώς η χρηματοδότηση της κάθε δομής θα γίνεται με «παζάρια» με τον εκάστοτε κυβερνητικά διορισμένο διαχειριστή των κονδυλίων. Ο παραπάνω θεσμός, αξιολογώντας τη κάθε υπηρεσία με κριτήρια κόστους (όπως ορίζεται σαφώς και στο νομοσχέδιο) και αποδοτικότητας, θα ‘έχει το ελεύθερο να κόβει ή να δίνει χρηματοδότηση, να δίνει εντολές για περαιτέρω συγχώνευση ή υπό-χρηματοδότηση, οδηγώντας τις υπηρεσίες -τις οποίες μεμφτεί για τη μη συνεργασία τους στο παρόν- στον κανιβαλισμό και στις «γρήγορες θεραπείες» (φαρμακοληψία και υποκατάστατα), ανταγωνιζόμενες για την συνέχεια της ύπαρξης τους. Καταργώντας την αυτοτέλεια της κάθε δομής -ειδικότερα στην απεξάρτηση- προωθείται κατά βάσει το ιδεολόγημα της «μείωσης της βλάβης» και της «αναπηροποίησης» μέσω υποκατάστατων ή εφόρου ζωής φαρμακοληψία ενώ προσεγγίσεις με μεγαλύτερη μακροπρόθεσμα αποδοτικότητα που βασίζονται σε κοινοτικά μοντέλα διαχείρισης και επανένταξης παραμερίζονται και σε βάθος χρόνου καταργούνται.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν εξαίρεση αλλά των κανόνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα επιλέγει πλέον πέραν και κάθε προσχήματος. Από την ιδιωτικοποίηση του νερού και του ρεύματος, της ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την εισαγωγή των ιδιωτικών χορηγιών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την ιδιωτικοποίηση των μέσω μαζικής μεταφοράς και την ολοένα κοινωνικό-οικονομική εξαθλίωση της κοινωνίας μέσω του νέο εργατικού κώδικα, είναι εμφανές ότι στον βωμό του κέρδους δεν υπάρχουν φραγμοί.

Υπερασπιζόμαστε λοιπόν τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας συνολικά καθώς αποτελεί ουσιώδη κατάκτηση της κοινωνικής και ταξικής βάσης μέσα σε αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Ένα σύστημα εκμετάλλευσης το οποίο το μόνο που έχει να υποσχεθεί είναι φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Είναι ζωτικής σημασίας να αγωνιστούμε τοποθετώντας την συλλογική υγεία (ψυχικής και σωματικής) της κοινωνίας στο επίκεντρο και όχι την κερδοφορία του ανθρώπινου πόνου όπως επιχειρείται από το κράτος και τους καπιταλιστές διαχρονικά, με όλες τις κυβερνήσεις να υπηρετούν αυτόν τον σκοπό. Στεκόμαστε δίπλα στους εργαζόμενους της ψυχικής υγείας, τους νοσοκομειακούς γιατρούς, και όλους τους εργαζόμενους στις δομές υγείες που αγωνίζονται υπερασπιζόμενοι την δημόσια δωρεάν υγεία και διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Η αλληλεγγύη, οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση είναι τα όπλα μας απέναντι στη επέλαση του κράτους & του καπιταλισμού που επιτίθεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απέναντι στην ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, να προτάξουμε την οργάνωση στη βάση και τον αγώνα για να κερδίσουμε όσα μας παίρνουν καθημερινά με τόση βία και καταστολή. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στην ψυχική υγεία και απεξάρτηση!

Όχι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ

Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση