Είναι εμφανής όλο το τελευταίο διάστημα η εντεινόμενη κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος την οποία τα αφεντικά από κοινού με το κράτος χρησιμοποιούν για να πλήξουν ολοένα και περισσότερο την κοινωνική και ταξική βάση, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους φτωχούς, τους άνεργους και εν γένει τους καταπιεσμένους. Η φτώχεια, η ακρίβεια, οι συνεχόμενες ανατιμήσεις βασικών αγαθών, η αδυναμία κάλυψης αναγκών όπως η τροφή, η αύξηση των λογαριασμών καθώς και η επίθεση στη βασική ανάγκη της στέγασης (όπως είναι οι πλειστηριασμοί κατοικιών) αποτελούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο η βάση της κοινωνίας στενάζει και καλείται «να τα βγάλει πέρα», την ίδια ώρα που τα αφεντικά βγάζουν τεράστια κέρδη δισεκατομμυρίων από το ξεζούμισμα των εργαζομένων όπως οι βιομήχανοι στον κλάδο της μεταποιητικής βιομηχανίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της εργαζόμενης μητέρας δύο ανήλικων παιδιών στον Εύοσμο της οποίας το σπίτι πλειστηριάστηκε από την εταιρεία DoValue και προχθές την πέταξαν στο δρόμο κατόπιν αστυνομικής και δικαστικής επέμβασης στο σπίτι. Οι πλειστηριασμοί σπιτιών ανθρώπων της εργατικής τάξης αυξάνονται το τελευταίο διάστημα, με το παρασιτικό κτηματομεσιτικό κεφάλαιο να έχει απλώσει χέρι και να αρπάζει κατοικίες πετώντας κόσμο στο δρόμο. Αυτή η όξυνση της επίθεσης στη στέγαση (όπως και οι αυξήσεις ενοικίων) έρχεται ως αποτέλεσμα των νομικών διευκολύνσεων και πολιτικών εντολών όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, καθώς και της τωρινής, οι οποίες έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της εκμετάλλευσης που επιβάλλουν κράτος και κεφάλαιο.
Ταυτόχρονα, μόνο μέσα στον Γενάρη έχουν σκοτωθεί στους χώρους εργασίας τουλάχιστον 15 εργαζόμενοι, με άγνωστο αριθμό τραυματισμών. Πρόκειται για συστηματικές δολοφονίες εργατών από τα αφεντικά, οι οποίες προκύπτουν από την έλλειψη μέτρων ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, την φυσική εξόντωση με υπερωρίες των εργαζομένων και την εντατικοποίηση, την μη τήρηση στοιχειωδών μέτρων προστασίας της ανθρώπινης ζωής και εν τέλει την μεταχείριση των εργαζομένων ως αναλώσιμους. Η απαξίωση της ζωής των εργαζομένων βρίσκεται στον πυρήνα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να μετράμε εκατοντάδες νεκρούς εργάτες κάθε έτος, ενώ ταυτόχρονα χιλιάδες είναι αυτοί που χάνουν τη ζωή τους από ασθένειες που σχετίζονται με τις συνθήκες εργασίας.
Η κρατική πολιτική της εμπορευματοποίησης-ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών της ενέργειας, του νερού, των μεταφορών, της υγείας και της παιδείας, σε συνδυασμό με την επίθεση στα μέσα πάλης (απεργία), τις συνδικαλιστικές διώξεις αγωνιστών (όπως τους εκπαιδευτικούς που αγωνίζονται ενάντια στην αξιολόγηση και την διάλυση της δημόσιας παιδείας), τη στοχοποίηση των αγωνιστικών σωματείων, την θεσμοθέτηση αλλεπάλληλων αντεργατικών νόμων που κάνουν λάστιχο τους εργαζόμενους όπως είναι το χτύπημα στο 8ωρο, η θεσμοθέτηση της 6μερης εργασίας και το 13ωρο, καθώς και η επέκταση της μαύρης & ανασφάλιστης εργασίας, καθιστούν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να απαντήσουμε και να αντεπιτεθούμε στις αντικοινωνικές πολιτικές, και στο ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα το οποίο τις παράγει.
Κομμάτι αυτών των απαντήσεων είναι οι αγώνες των διανομέων στις πλατφόρμες και τις εργολαβίες, των εργαζομένων στο κάτεργο της Teleperformance, των υγειονομικών στα υπό διάλυση δημόσια νοσοκομεία και δομές υγείας, των εκπαιδευτικών στα σχολεία, των φοιτητών στα πανεπιστήμια, των απεργών εργατών στη Μαλαματίνα πριν δύο καλοκαίρια, και κάθε κομματιού της κοινωνικής ταξικής βάσης που σηκώνει ανάστημα απέναντι στην εξαθλίωση κράτους και κεφαλαίου. Όπως είναι και ο αγώνας των εργαζομένων στην μεταποιητική βιομηχανία γάλακτος – τροφίμων – ποτών για υπογραφή ΣΣΕ και για βελτίωση των συνθηκών εργασίας και κατοχύρωσης δικαιωμάτων. Η συλλογική σύμβαση εργασίας αποτελεί ένα εργαλείο στα χέρια μας, σε κάθε κλάδο, για να αγωνιστούμε συλλογικά για τις κοινές πραγματικές μας ανάγκες, απαντώντας στον κατακερματισμό και την εξατομίκευση που έχουν επιβάλλει τα αφεντικά στους χώρους εργασίας, βάζοντας ανάχωμα στην ελαστική εργασία και τις συνθήκες πλήρους εκμετάλλευσης και εξόντωσης από τα αφεντικά. Για αυτό το λόγο, η ΣΣΕ όπως και κάθε αγώνας, οφείλει να γίνεται αυτοοργανωμένα από την βάση και να εμπλέκει το σύνολο των αγωνιζομένων, καθιστώντας τον επικίνδυνο για τα αφεντικά.
Οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση στη βάση με ελευθεριακά χαρακτηριστικά είναι τα όπλα μας απέναντι στην επέλαση του κράτους και του καπιταλισμού που επιτίθενται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Με ανυποχώρητο ταξικό αγώνα, ενάντια στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία των αφεντικών, αγωνιζόμαστε από τα κάτω στους χώρους εργασίας ενάντια στην εξαθλίωση και εκμετάλλευση. Αγωνιζόμαστε για το σταμάτημα των πολέμων προτάσσοντας την ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε! Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, με βάση την αλληλεγγύη, την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών, χωρίς καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
ΠΕΜΠΤΗ 30/01
09:00 ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ DOVALUE ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ
11:00 ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΓΑΛΑ – ΤΡΟΦΙΜΑ – ΠΟΤΑ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΛΑΔΟ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ-ΤΑΞΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ – ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση | ΕΣΤΟΒ