Συγκέντρωση Πέμπτη 14/3 στις 8.30 έξω από την κεντρική είσοδο του Ε.Κ.Ε.Τ.Α

Σε μια περίοδο που το ΕΚΕΤΑ προσελκύει χρηματοδοτήσεις εκατομμυρίων από ερευνητικά προγράμματα χάρη στον κόπο των εργαζομένων του, οι απολύσεις εντός του κέντρου όλο και πληθαίνουν. Συγκεκριμένα, όπως πληροφορούμαστε από την πρόσφατη ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων ΕΚΕΤΑ – που με βάση αυτή κατατέθηκαν και ψηφίσματα που στηρίχθηκαν και από τα σωματεία ΣΕΡΕΤΕ και ΣΜΤ – συγκεκριμένα εργαστήρια του ΙΠΤΗΛ/ ΕΚΕΤΑ προχώρησαν σε έναν αριθμό μη ανανέωσης συμβάσεων εργαζομένων με μόνη και προκλητική αιτιολογία/πρόφαση ότι «δεν υπάρχουν πρότζεκτ» να απασχοληθούν ή -ακόμη χειρότερα- ότι «δεν υπάρχουν λεφτά». Σύμφωνα με την ανακοίνωση, οι απολύσεις στοχεύουν εργαζόμενο που είχε συνδικαλιστική δράση και επίσης αρνήθηκε να κάνει έρευνα για το στρατό, εργαζόμενη που συμμετείχε σε απεργιακές κινητοποιήσεις έχοντας παράλληλα συχνές αντιπαραθέσεις με τους προϊσταμένους της στα πλαίσια της «συνεργασίας» τους, και τέλος και πιο πρόσφατο, εργαζόμενη με συνδικαλιστική δράση, μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΗΠ.

Το ΕΚΕΤΑ απασχολεί εκατοντάδες εργαζομένους/ες σε ένα καθεστώς εργασίας με εδραιωμένη την επισφάλεια, με διευρυμένο το χώρο για την εντατικοποίηση και την εκμετάλλευση της εργασίας, τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, με εργαζομένους απόλυτα εξαρτημένους από τις διαθέσεις του εκάστοτε αφεντικού. Εκατοντάδες εργαζόμενοι/ες, η πλειοψηφία αυτών στο κέντρο, απασχολούνται με ελαστικές σχέσεις εργασίας – κυρίως με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών («μπλοκάκι») ως «συνεργάτες»- με κυλιόμενες ολιγόμηνες συμβάσεις αντί για κανονικές προσλήψεις, χωρίς βασικά εργασιακά δικαιώματα και Συλλογική Σύμβαση Εργασία. Σε αυτή τη συνθήκη, μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με τη βία της ανεργίας, με την οποιαδήποτε αφορμή, ιδιαίτερα μάλιστα αν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… ενοχλούν. Φυσικά χωρίς καμία αποζημίωση ή ταμείο ανεργίας.

Τόσο στην περίπτωση του ΕΚΕΤΑ απέναντι στις απολύσεις, όσο και γενικότερα, η απάντηση που απαιτείται είναι συλλογική, δυναμώνοντας τους αγώνες απέναντι στην διαρκή και εντεινόμενη επίθεση κράτους και κεφαλαίου, κόντρα στην διαρκή υποτίμηση των ζωών μας. Ιδιαίτερα σε μια συγκυρία που η κάλυψη βασικών αναγκών όλο και δυσκολεύει, που με μια σειρά αντεργατικών νόμων – με πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα τους νόμους Χατζηδάκη και ύστερα του Γεωργιάδη – αναιρούνται κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αγώνες και χτυπιούνται τα μέσα πάλης μας, επιδιώκοντας να επιβληθεί αυτή η κατάσταση ως κανονικότητα. Απέναντι σε όλα αυτά, για μας αποτελεί μονόδρομο η οργάνωση στη βάση με ελευθεριακά χαρακτηριστικά, ενάντια στον γραφειοκρατικό και ξεπουλημένο συνδικαλισμό που υποβαθμίζει και ευτελίζει του εργατικούς αγώνες, με βάση τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθειας και της αυτοοργάνωσης.

Αλληλεγγύη στους απολυμένους και απολυμένες , άμεση δικαίωση των αιτημάτων τους!

Οργάνωση στη βάση και αγώνας στους χώρους δουλειάς!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ
#antireport #eketa

Ανακοίνωση της ΕΣΤΟΒ για την πανελλαδική ημέρα δράσης ενάντια στις εργοδοτικές δολοφονίες 

Παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια την τρομακτική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων τόσο εγχώρια όσο και σε παγκόσμια κλίμακα. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ΟΣΕΤΕΕ και την ΕΛΣΤΑΤ, το 2023 ήταν μια από τις χειρότερες χρονιές για την υγεία και ασφάλεια της εργασίας. Συγκεκριμένα, τη χρονιά του 2023 συνολικά 179 εργαζόμενοι και εργαζόμενες έχασαν την ζωή τους λόγω των ανύπαρκτων μέτρων προστασίας και της αδιαφορίας των αφεντικών, ενώ 142 ήταν τα «σοβαρά» εργατικά ατυχήματα, αυτά δηλαδή τα οποία καταγράφηκαν και οδήγησαν σε κάποιο πρόβλημα υγειάς. Τα νούμερα αυτά είναι σχεδόν υπερδιπλάσια των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων σε σχέση με το 2022 (104 νεκρούς και 140 σοβαρά τραυματίες πανελλαδικά ) και υπερτριπλάσια σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Ο κατάλογος των εργατικών δυστυχημάτων και ατυχημάτων μακραίνει συνεχώς και τα θύματα αυξάνονται. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της ίδιας της εργασίας, η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφαλείας, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η αύξηση του ωραρίου υπό αντίξοες συνθήκες είναι η καθημερινότητα στους χώρους εργασίας και γίνεται όλο και πιο σκληρή. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ανάπτυξης με βάση το κέρδος. Συνεχώς περισσότερα νέα μέτρα και νέες συνθήκες έρχονται να μας επιβληθούν και να κάνουν τις ζωές των εργαζόμενων ανυπόφορες, εντείνοντας την ανασφάλεια, τη φτωχοποίηση, την εντατικοποίηση. Αυτές είναι οι συνθήκες που πληρώνουν με τη ζωή τους δεκάδες εργαζόμενοι κάθε χρόνο και βιώνουν καθημερινά όλο και περισσότεροι.

Παρόλα αυτά, αφεντικά και κράτος με περίσσια αλαζονεία προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια και να δημιουργήσουν το δικό τους αφήγημα κάθε φορά. Δεν ξεχνάμε τις προσπάθειες συγκάλυψης της γαλακτοβιομηχανίας Ήπειρος στην Άρτα για τα αίτια θανάτου του 29χρονου Χρήστου Ζορμπά όπου τον Ιούνιο του 2020, σε μια από τις βραδινές βάρδιες, τον χτύπησε το ηλεκτρικό ρεύμα και έπεσε νεκρός επειδή στο πατάρι στο οποίο δούλευε δεν υπήρχε ρελέ διαφυγής στον ηλεκτρολογικό πίνακα (κάτι το οποίο η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να διαθέτει και το οποίο ισχυριζόταν ότι ήταν πρακτικά αδύνατον να τοποθετηθεί, αλλά μπόρεσε τελικά να τοποθετήσει, μετά τη δίκη).

Ταυτόχρονα τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει πολλές ακόμα αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, μέσα σε αυτές κι αυτή που επεκτείνει την εργασία και μετά τη συνταξιοδότηση, εκθέτοντας σε ακόμη περισσότερους κινδύνους εργαζόμενους μεγαλύτερων ηλικιών, σε συνέχεια προηγούμενων νόμων, που έδωσαν ώθηση στη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου. Ενώ πριν λίγους μήνες ψηφίστηκε στη βουλή και το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά που επιδιώκει τη θεσμοθέτηση της εργασιακής εκμετάλλευσης των από τα κάτω, ενώ παράλληλα βαθαίνει τις ήδη εξαθλιωτικές συνθήκες στις οποίες ζουν κι εργάζονται τα λαϊκά στρώματα, με την αναίρεση βασικών δικαιωμάτων, όπως είναι το οχτάωρο ή το δικαίωμα στην απεργία. Όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στη μακρά λίστα των εργατικών δυστυχημάτων, των θανάτων που έχουν καταγραφεί εν μέσω πανδημίας, στις όλο και συχνότερες γυναικοκτονίες και στις δολοφονίες των μεταναστών στα σύνορα των θανάτων από την εγκληματική αδιαφορία του κράτους και αφεντικών όπως στη τραγωδία των Τεμπών, τις πλημμύρες στη Θεσσαλία και τις πυρκαγιές σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Το κράτος και όσοι το εκπροσωπούν έχουν αποδείξει με πολλούς τρόπους πως η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία αν είσαι φτωχός εργάτης, πρόσφυγας ή μέλος κάποιας μειονότητας. Οι ζωές των καταπιεσμένων θυσιάζονται στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανάπτυξης.

Οι αγώνες που έχουν δοθεί με αφορμή άδικους θανάτους εργαζομένων και για ελλιπή μέτρα προστασίας, στη Λάρκο, τη Motoroil, την COSCOκαι στην Kavalaoil κ.α. μάς θυμίζουν συνεχώς και μας δείχνουν τη δύναμη που έχει η κοινωνική βάση και οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στα χέρια τους. Για να υπερασπιστούμε τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση όλων των εργαζόμενων, όλων των καταπιεσμένων. Με σωματεία βάσης, οριζόντια και αντι-ιεραρχικά σχήματα και από τα κάτω συνελεύσεις γειτονιών, μαζί με φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους, να δώσουμε τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Απέναντι στην εντεινόμενη ταξική εκμετάλλευση, τη λεηλασία των δικαιωμάτων μας και την υποτίμηση των ζωών μας, να προτάξουμε τη συλλογική οργάνωση και αντίσταση των καταπιεσμένων. Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα, παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

Ενάντια στις εργοδοτικές δολοφονίες και την αδιαφορία, προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη, υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά δικαιώματα, παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

Οχι άλλο αίμα στο βωμό του κέρδους των αφεντικών!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ